Μικρές λεπτομέρειες που σε κάνουν να ξεχωρίζεις
Πόσο ξεχωριστός μπορείς να είσαι πλέον από το διπλανό σου; Η διαφορετικότητα απαιτεί θυσίες και λίγα είναι τα πράγματα που μπορούν να σε κάνουν να ξεχωρίζεις χωρίς να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Με αεροπλάνα και βαπόρια
Πίσω στη δεκαετία του 60, η Kawasaki δεν είχε τη μορφή με την οποία τη γνωρίζουμε σήμερα. Στις αρχές μάλιστα, δεν κατασκεύαζε καν μοτοσικλέτες και δραστηριοποιείτο στον τομέα των αεροσκαφών και την ναυπηγικής.
Η πρώτη επαφή των Ιαπώνων με τους δύο τροχούς ήρθε με την εξαγορά ποσοστού της Meguro Works, μίας από τις μεγαλύτερες τότε εταιρίες μοτοσικλετών στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η Meguro, εκείνη την εποχή κατασκεύαζε το μοντέλο K, πιστό αντίγραφο της δικύλινδρης BSA A7, κατόπιν άδειας από τη βρετανική εταιρεία.
Η πλήρη εξαγορά της από την Kawasaki ήρθε το 1963 και η ιαπωνική εταιρία αποφάσισε πως σύντομα έπρεπε να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή πάνω της. Τρία χρόνια μετά άλλαξε την ονομασία του μοντέλου, τροποποίησε την αισθητική του και αύξησε την χωρητικότητα του κινητήρα τόσο, ώστε να αποτελεί την μεγαλύτερη σε κυβισμό μοτοσικλέτα εκείνης της εποχής.
Το έτος ήταν το 1966 και το όνομα της μοτοσικλέτας W-1. Η μοτοσικλέτα παρέμεινε στην παραγωγή σε διάφορες παραλλαγές μέχρι και το 1975. Το γράμμα W έκανε πάλι την εμφάνισή του στη γκάμα της Kawasaki το 1999 με το γνωστό W650 που μας αποχαιρέτησε το 2008, γιατί δε μπορούσε πλέον να περάσει τις αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων.
Φέτος, η μοτοσικλέτα είναι ξανά κοντά μας ως W800, με μεγαλύτερο κινητήρα και έτοιμη να μας μεταφέρει ξανά σε άλλες εποχές. Μπορεί όμως να το κάνει αυτό χωρίς να θυσιάζει την χρηστικότητα που προσφέρουν οι σύγχρονες μοτοσικλέτες.
Αισθητική/Ποιότητα: Να κολλάς με τις ώρες
Τα χρόνια περνούν, οι μοτοσικλέτες εξελίσσονται και διαρκώς βλέπουμε νέα μοντέλα που μαγνητίζουν το βλέμμα και τις αισθήσεις. Ωστόσο, τα μόνα σχήματα σε δύο τροχούς που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις εκείνα που ξεπήδησαν από τα σχεδιαστήρια των 10ετιών του 50 και του 60. Το W800 καταφέρνει να μεταφέρει αναλλοίωτο το αισθητικό κομμάτι εκείνης της εποχής στις μέρες μας.
Πρέπει να το δεις από κοντά για να καταλάβεις σε τι επίπεδα βρίσκεται η προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα καλώδια είναι επιμελώς κρυμμένα και ό,τι φαίνεται έχει προσεχθεί ιδιαίτερα, ώστε να μην ενοχλεί αισθητικά. Η μεταλλική και ιριδίζουσα βαφή του ρεζερβουάρ βρίσκεται σε κορυφαίο επίπεδο, όπως και το φινίρισμα του γυμνού κινητήρα με τις βουρτσισμένες επιφάνειες να εναλλάσσονται με τα χρώμια με απόλυτη αρμονία.
Ούτε οι υπόλοιπες μεταλλικές επιφάνειες πάνε πίσω σε αυτό τον τομέα. Δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός της μοτοσικλέτας, ούτε καν ψαγμένος με τους δύο τροχούς για να καταλάβεις πόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό είναι το W800.
Εργονομία: Ώστε έτσι ήταν τότε!
Και να προσθέσουμε ότι δεν μας χαλάει καθόλου! Η θέση οδήγησης τοποθετεί τον αναβάτη πάνω στη μοτοσικλέτα και όχι μέσα. Τα χέρια ελαφρώς τεντωμένα πέφτουν με φυσικότητα πάνω στο λεπτό τιμόνι. Τα πόδια πατούν κάτω με ασφάλεια και η θέση των μαρσπιέ ευνοεί την άνεση. Τίποτα δε χτυπάει αρνητικά, απλά όλα είναι λίγο διαφορετικά από ό,τι έχεις συνηθίσει.
Η Kawasaki έχει πετύχει την αίσθηση του κλασικού και σε αυτό τον τομέα κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Η σέλα εκτός από ρετρό σχεδίαση προσφέρει και άνεση και θα αργήσεις πολύ να κουραστείς επάνω της. Μόνο στο τελείωμά της θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο φαρδιά εκεί που συναντά το ρεζερβουάρ, προφανώς για να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια η βραχύσωμοι. Ο αναβάτης έχει στη διάθεσή του και δύο ελαστικές επιφάνειες για να μπορεί να σφίγγει με τα πόδια του το ρεζερβουάρ και να νιώθει καλύτερα τη μοτοσικλέτα.
Ο συνεπιβάτης κάθεται επίσης μια χαρά αλλά οι χειρολαβές που έχει στη διάθεσή του χρησιμεύσουν περισσότερο για να δέσετε κάτι ή να στηρίξετε το Kawasaki στο κεντρικό σταντ παρά για να πιαστείτε από εκεί.
Φρένα: Ο παλιός είναι αλλιώς
Τα φρένα αποδίδουν αντιστρόφως ανάλογα από την εμφάνισή τους. Ο μπροστινός δίσκος σου προκαλεί ανακούφιση και το ταμπούρο του πίσω τροχού αμφιβολίες. Έλα μου όμως που το τελευταίο είναι που λάμπει με την απόδοσή του! Δύναμη έχει, αίσθηση επίσης και δεν δείχνει να κουράζεται στα συνεχή φρεναρίσματα. Από την άλλη, ο δίσκος αφήνει αρκετά παράπονα.
Η διάμετρος των 300 χλστ. σε καθησυχάζει σαν τον κοιτάς, αλλά η απόδοσή του απογοητεύει. Του λείπει και η δύναμη και η αίσθηση. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να μην τρομάξει τον αρχάριο σε ολισθηρό δρόμο. Μία πιο μαλακή πάστα τακάκια και σωληνάκια υψηλής πίεσης θα βελτιώσουν κάπως τα πράγματα.
Κινητήρας: Ξανά κοντά μας!
Ο 8βάλβιδος αερόψυκτος κινητήρας αποτελεί μία υπερκυβισμένη έκδοση του W650. Χρησιμοποιεί ελαφρύτερα πιστόνια σε σχέση με πριν, παρά την αυξημένη κατά πέντε χλστ. διάμετρο τους. Διαφορετικού προφίλ είναι και οι εκκεντροφόροι, αν και ο χρονισμός έχει παραμείνει ο ίδιος. Αντικραδασμικός άξονας, για την εξουδετέρωση των ανεπιθύμητων κραδασμών υπάρχει, όπως και ηλεκτρονικός ψεκασμός με σώματα διαμέτρου 34 χλστ και μπεκ 12 οπών.
Σε αυτό το σημείο η Kawasaki έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο σε απόδοση όσο και εμφάνιση, αφού παραπέμπουν σε καρμπιρατέρ. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα αυξημένα επίπεδα ροπής από χαμηλά (2.000 σ.α.λ.). Αυτό γίνεται αισθητό και στην πράξη, αφού μπορείς πολύ γρήγορα να φορτώσεις την 5η σχέση στο βουτυρένιο κιβώτιο και να κινείσαι με μία ταχύτητα όλη μέρα, με το μοτέρ να αποδεικνύεται υπερελαστικό και ικανό στις σβέλτες προσπεράσεις.
Αυτή την έντονη αίσθηση ελαστικότητας και ροπής ενισχύει και ο βαρύς σφόνδυλος που σε συνδυασμό με τους ήπιους παραγόμενους κραδασμούς θυμίζει τη λειτουργία των μοτέρ εκείνης της εποχής. Εκεί που το W800 αποτυγχάνει εντελώς να μεταδώσει τα σωστά ερεθίσματα είναι στον ήχο. Οι φιμωμένες εξατμίσεις με καταλύτη (ελέω Euro 3) δεν αφήνουν παρά ένα ψίθυρο να φτάσει στα αυτιά του αναβάτη. Τα έξτρα κυβικά, σε σχέση με το 650, λειτουργούν αντισταθμιστικά ως προς την απόδοση και όχι προς αύξηση της δύναμης. Λίγα παραπάνω άλογα θα ήταν επιθυμητά.
Το «τίμημα» όμως που καλείσαι να πληρώσεις σε ισχύ είναι μικρό για να έχεις έναν τόσο καλλίγραμμο αερόψυκτο κινητήρα στην παραγωγή. Από τις εξατμίσεις, πάντως, περιμέναμε ένα καλύτερο soundtrack αντάξιο της εμφάνισης της μοτοσικλέτας.
Πλαίσιο-Αναρτήσεις: Η άνεση στο επίκεντρο
Στην εποχή τους, μοτοσικλέτες σαν το W800, χρησιμοποιούνταν, με μικρές παραλλαγές, για κάθε είδους χρήση. Διαχωρισμοί στις κατηγορίες δεν υπήρχαν τότε, ούτε on-off, ούτε street, ούτε superbikes. Υπήρχαν οι μικρές, οι μεγάλες και οι αγωνιστικές. Απλά και ξεκάθαρα. Οπότε, αυτές οι μοτοσικλέτες έπρεπε να μπορούν να τα κάνουν όλα.
Στη σημερινή εποχή της υπερεξειδίκευσης, το W800 δεν χρειάζεται πλέον να είναι…τα πάντα σε ένα και δίνει προτεραιότητα στις βόλτες, με την άνεση στο επίκεντρο. Το πιρούνι με τα καλάμια των 39 χλστ. και τα δύο αμορτισέρ έχουν πολύ μαλακή λειτουργία, δε ρυθμίζονται και απορροφούν όλων των ειδών τις ανωμαλίες, κάτι που θα εκτιμηθεί δεόντως στην καθημερινή μετακίνηση.
Η θυσία για αυτό εντοπίζεται στις ταλαντώσεις που παρουσιάζει το Kawasaki κοντά στην τελική του, αλλά και στις στροφές που δε γίνονται ποτέ ανησυχητικές, λόγω του στιβαρού ατσάλινου πλαισίου. Την πλάκα σου θα την κάνεις και αν φερθείς με σύνεση, θα το ευχαριστηθείς κιόλας, αλλά μέχρι εκεί. Για το κάτι παραπάνω θα πρέπει να ψαχτείς στην αγορά των after market. Θέλεις όμως πραγματικά να θυσιάσεις την προσφερόμενη άνεση; Σκέψου ξανά...
Στο δρόμο: Ξεχωρίζοντας καθημερινά
Το Kawasaki είναι μια μοτοσικλέτα που θα περάσεις αρκετό χρόνο να χαζεύεις. Από το μπαλκόνι, στην καφετέρια, μαζί με φίλους ή μόνος/η. Εγώ, τουλάχιστον αυτό το έκανα αρκετά και χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα και άλλα πολλά πράγματα να κάνω με το W800, ώστε να σας μεταφέρω πλήρεις τις εντυπώσεις μου, ξεκινώντας με το μοτέρ. Ο κινητήρας είναι «ζωντανός» κάτω από τα πόδια σου.
Ενοχλητικός δεν χαρακτηρίζεται και η αλήθεια είναι ότι λίγοι περισσότεροι κραδασμοί θα προσθέτανε σε χαρακτήρα παρά θα ενοχλούσαν. Η ροπή είναι εκεί έτοιμη να σπρώξει άμεσα μπροστά τη μοτοσικλέτα ανεξάρτητα από την ταχύτητα στο κιβώτιο και υπερισχύει της δύναμης ως αίσθηση. Τα άλογα μπορεί να είναι λίγα για τον κυβισμό, αλλά είναι αρκετά για να καταφέρει ο δείκτης του ταχύμετρου να σημαδέψει και τα άγραφα 190 χλμ./ώρα, σε ελαφρά κατωφέρεια. Όχι και άσχημα για ρετρό commuter…
Και τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα στην κατανάλωση! Με ταχύτητες 120-130 χλμ./ώρα, το Kawasaki συναγωνίζεται σε άνεση ένα 300άρι scooter! Λάβετε υπόψη και το μεγαλύτερο ρεζερβουάρ και τότε θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε ότι πάνω στη σέλα του, τα ταξίδια με ταχύτητες αυτοκινητόδρομου βρίσκονται μέσα στο παιχνίδι. Ούτως ή άλλως, η άνεση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και δύο άτομα θα μείνουν ξεκούραστα για αρκετή ώρα. Όσο για τις στροφές, τα είπαμε και πιο πάνω. Οι μαλακές αναρτήσεις και το δισκόφρενο με την ελλιπή δύναμη και αίσθηση, είναι αυτά που θέτουν τα όρια σχετικά γρήγορα.
Ωστόσο, αν οδηγήσετε στρωτά και με γραμμές, θα κινηθείτε αρκετά σβέλτα με τη μοτοσικλέτα να θυμίζει μεσαίο on-off με…χαμηλωμένες αναρτήσεις. Για την αίσθηση αυτή ευθύνεται η σχεδίαση και η γεωμετρία του πλαισίου που δεν απέχει και πολύ από αυτά, αλλά κυρίως ο 19άρης μπροστινός τροχός με το ψηλοπρόφιλο ελαστικό. Φιλικό και άνετο δηλαδή, όπως ακριβώς παρουσιάζεται και στο κέντρο της πόλης. Εκεί τα καταφέρνει μια χαρά κρύβοντας καλά το βάρος του στους ελιγμούς, με τις αναρτήσεις να απορροφούν σχεδόν τα πάντα στο πέρασμά τους και να σε κρατούν ξεκούραστο.
Συμπέρασμα: Αγέραστο
Τo W800 καταφέρνει να συνδυάζει με επιτυχία τη ρετρό αισθητική με τη σύγχρονη τεχνολογία. Οι ποιότητα κατασκευής του βρίσκεται σε κορυφαία επίπεδα και η προσοχή στη λεπτομέρεια που έχουν επιδείξει οι Ιάπωνες σχεδόν σε κάθε εξάρτημα ξεχωριστά, όσο λιτό και αν φαίνεται, είναι εντυπωσιακή. Το γεγονός ότι κατασκευάζεται, εν έτη 2011, στην Ιαπωνία είναι από μόνο του ικανό να εγγυηθεί τη αξιοπιστία και τη μακροζωία του.
Πλέον, οι λάτρεις του vintage δεν έχουν καμία δικαιολογία για να μη βάλουν στη ζωή τους ένα ξεχωριστό μοντέλο που συγκεντρώνει όλη τη γοητεία των μοτοσικλετών από τα 50s και 60s, αλλά κανένα από τα ελαττώματα τους.
Με αεροπλάνα και βαπόρια
Πίσω στη δεκαετία του 60, η Kawasaki δεν είχε τη μορφή με την οποία τη γνωρίζουμε σήμερα. Στις αρχές μάλιστα, δεν κατασκεύαζε καν μοτοσικλέτες και δραστηριοποιείτο στον τομέα των αεροσκαφών και την ναυπηγικής.
Η πρώτη επαφή των Ιαπώνων με τους δύο τροχούς ήρθε με την εξαγορά ποσοστού της Meguro Works, μίας από τις μεγαλύτερες τότε εταιρίες μοτοσικλετών στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η Meguro, εκείνη την εποχή κατασκεύαζε το μοντέλο K, πιστό αντίγραφο της δικύλινδρης BSA A7, κατόπιν άδειας από τη βρετανική εταιρεία.
Η πλήρη εξαγορά της από την Kawasaki ήρθε το 1963 και η ιαπωνική εταιρία αποφάσισε πως σύντομα έπρεπε να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή πάνω της. Τρία χρόνια μετά άλλαξε την ονομασία του μοντέλου, τροποποίησε την αισθητική του και αύξησε την χωρητικότητα του κινητήρα τόσο, ώστε να αποτελεί την μεγαλύτερη σε κυβισμό μοτοσικλέτα εκείνης της εποχής.
Το έτος ήταν το 1966 και το όνομα της μοτοσικλέτας W-1. Η μοτοσικλέτα παρέμεινε στην παραγωγή σε διάφορες παραλλαγές μέχρι και το 1975. Το γράμμα W έκανε πάλι την εμφάνισή του στη γκάμα της Kawasaki το 1999 με το γνωστό W650 που μας αποχαιρέτησε το 2008, γιατί δε μπορούσε πλέον να περάσει τις αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων.
Φέτος, η μοτοσικλέτα είναι ξανά κοντά μας ως W800, με μεγαλύτερο κινητήρα και έτοιμη να μας μεταφέρει ξανά σε άλλες εποχές. Μπορεί όμως να το κάνει αυτό χωρίς να θυσιάζει την χρηστικότητα που προσφέρουν οι σύγχρονες μοτοσικλέτες.
Αισθητική/Ποιότητα: Να κολλάς με τις ώρες
Τα χρόνια περνούν, οι μοτοσικλέτες εξελίσσονται και διαρκώς βλέπουμε νέα μοντέλα που μαγνητίζουν το βλέμμα και τις αισθήσεις. Ωστόσο, τα μόνα σχήματα σε δύο τροχούς που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις εκείνα που ξεπήδησαν από τα σχεδιαστήρια των 10ετιών του 50 και του 60. Το W800 καταφέρνει να μεταφέρει αναλλοίωτο το αισθητικό κομμάτι εκείνης της εποχής στις μέρες μας.
Πρέπει να το δεις από κοντά για να καταλάβεις σε τι επίπεδα βρίσκεται η προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα καλώδια είναι επιμελώς κρυμμένα και ό,τι φαίνεται έχει προσεχθεί ιδιαίτερα, ώστε να μην ενοχλεί αισθητικά. Η μεταλλική και ιριδίζουσα βαφή του ρεζερβουάρ βρίσκεται σε κορυφαίο επίπεδο, όπως και το φινίρισμα του γυμνού κινητήρα με τις βουρτσισμένες επιφάνειες να εναλλάσσονται με τα χρώμια με απόλυτη αρμονία.
Ούτε οι υπόλοιπες μεταλλικές επιφάνειες πάνε πίσω σε αυτό τον τομέα. Δεν χρειάζεται να είσαι ιστορικός της μοτοσικλέτας, ούτε καν ψαγμένος με τους δύο τροχούς για να καταλάβεις πόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό είναι το W800.
Εργονομία: Ώστε έτσι ήταν τότε!
Και να προσθέσουμε ότι δεν μας χαλάει καθόλου! Η θέση οδήγησης τοποθετεί τον αναβάτη πάνω στη μοτοσικλέτα και όχι μέσα. Τα χέρια ελαφρώς τεντωμένα πέφτουν με φυσικότητα πάνω στο λεπτό τιμόνι. Τα πόδια πατούν κάτω με ασφάλεια και η θέση των μαρσπιέ ευνοεί την άνεση. Τίποτα δε χτυπάει αρνητικά, απλά όλα είναι λίγο διαφορετικά από ό,τι έχεις συνηθίσει.
Η Kawasaki έχει πετύχει την αίσθηση του κλασικού και σε αυτό τον τομέα κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Η σέλα εκτός από ρετρό σχεδίαση προσφέρει και άνεση και θα αργήσεις πολύ να κουραστείς επάνω της. Μόνο στο τελείωμά της θα μπορούσε να ήταν λίγο πιο φαρδιά εκεί που συναντά το ρεζερβουάρ, προφανώς για να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια η βραχύσωμοι. Ο αναβάτης έχει στη διάθεσή του και δύο ελαστικές επιφάνειες για να μπορεί να σφίγγει με τα πόδια του το ρεζερβουάρ και να νιώθει καλύτερα τη μοτοσικλέτα.
Ο συνεπιβάτης κάθεται επίσης μια χαρά αλλά οι χειρολαβές που έχει στη διάθεσή του χρησιμεύσουν περισσότερο για να δέσετε κάτι ή να στηρίξετε το Kawasaki στο κεντρικό σταντ παρά για να πιαστείτε από εκεί.
Φρένα: Ο παλιός είναι αλλιώς
Τα φρένα αποδίδουν αντιστρόφως ανάλογα από την εμφάνισή τους. Ο μπροστινός δίσκος σου προκαλεί ανακούφιση και το ταμπούρο του πίσω τροχού αμφιβολίες. Έλα μου όμως που το τελευταίο είναι που λάμπει με την απόδοσή του! Δύναμη έχει, αίσθηση επίσης και δεν δείχνει να κουράζεται στα συνεχή φρεναρίσματα. Από την άλλη, ο δίσκος αφήνει αρκετά παράπονα.
Η διάμετρος των 300 χλστ. σε καθησυχάζει σαν τον κοιτάς, αλλά η απόδοσή του απογοητεύει. Του λείπει και η δύναμη και η αίσθηση. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να μην τρομάξει τον αρχάριο σε ολισθηρό δρόμο. Μία πιο μαλακή πάστα τακάκια και σωληνάκια υψηλής πίεσης θα βελτιώσουν κάπως τα πράγματα.
Κινητήρας: Ξανά κοντά μας!
Ο 8βάλβιδος αερόψυκτος κινητήρας αποτελεί μία υπερκυβισμένη έκδοση του W650. Χρησιμοποιεί ελαφρύτερα πιστόνια σε σχέση με πριν, παρά την αυξημένη κατά πέντε χλστ. διάμετρο τους. Διαφορετικού προφίλ είναι και οι εκκεντροφόροι, αν και ο χρονισμός έχει παραμείνει ο ίδιος. Αντικραδασμικός άξονας, για την εξουδετέρωση των ανεπιθύμητων κραδασμών υπάρχει, όπως και ηλεκτρονικός ψεκασμός με σώματα διαμέτρου 34 χλστ και μπεκ 12 οπών.
Σε αυτό το σημείο η Kawasaki έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο σε απόδοση όσο και εμφάνιση, αφού παραπέμπουν σε καρμπιρατέρ. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα αυξημένα επίπεδα ροπής από χαμηλά (2.000 σ.α.λ.). Αυτό γίνεται αισθητό και στην πράξη, αφού μπορείς πολύ γρήγορα να φορτώσεις την 5η σχέση στο βουτυρένιο κιβώτιο και να κινείσαι με μία ταχύτητα όλη μέρα, με το μοτέρ να αποδεικνύεται υπερελαστικό και ικανό στις σβέλτες προσπεράσεις.
Αυτή την έντονη αίσθηση ελαστικότητας και ροπής ενισχύει και ο βαρύς σφόνδυλος που σε συνδυασμό με τους ήπιους παραγόμενους κραδασμούς θυμίζει τη λειτουργία των μοτέρ εκείνης της εποχής. Εκεί που το W800 αποτυγχάνει εντελώς να μεταδώσει τα σωστά ερεθίσματα είναι στον ήχο. Οι φιμωμένες εξατμίσεις με καταλύτη (ελέω Euro 3) δεν αφήνουν παρά ένα ψίθυρο να φτάσει στα αυτιά του αναβάτη. Τα έξτρα κυβικά, σε σχέση με το 650, λειτουργούν αντισταθμιστικά ως προς την απόδοση και όχι προς αύξηση της δύναμης. Λίγα παραπάνω άλογα θα ήταν επιθυμητά.
Το «τίμημα» όμως που καλείσαι να πληρώσεις σε ισχύ είναι μικρό για να έχεις έναν τόσο καλλίγραμμο αερόψυκτο κινητήρα στην παραγωγή. Από τις εξατμίσεις, πάντως, περιμέναμε ένα καλύτερο soundtrack αντάξιο της εμφάνισης της μοτοσικλέτας.
Πλαίσιο-Αναρτήσεις: Η άνεση στο επίκεντρο
Στην εποχή τους, μοτοσικλέτες σαν το W800, χρησιμοποιούνταν, με μικρές παραλλαγές, για κάθε είδους χρήση. Διαχωρισμοί στις κατηγορίες δεν υπήρχαν τότε, ούτε on-off, ούτε street, ούτε superbikes. Υπήρχαν οι μικρές, οι μεγάλες και οι αγωνιστικές. Απλά και ξεκάθαρα. Οπότε, αυτές οι μοτοσικλέτες έπρεπε να μπορούν να τα κάνουν όλα.
Στη σημερινή εποχή της υπερεξειδίκευσης, το W800 δεν χρειάζεται πλέον να είναι…τα πάντα σε ένα και δίνει προτεραιότητα στις βόλτες, με την άνεση στο επίκεντρο. Το πιρούνι με τα καλάμια των 39 χλστ. και τα δύο αμορτισέρ έχουν πολύ μαλακή λειτουργία, δε ρυθμίζονται και απορροφούν όλων των ειδών τις ανωμαλίες, κάτι που θα εκτιμηθεί δεόντως στην καθημερινή μετακίνηση.
Η θυσία για αυτό εντοπίζεται στις ταλαντώσεις που παρουσιάζει το Kawasaki κοντά στην τελική του, αλλά και στις στροφές που δε γίνονται ποτέ ανησυχητικές, λόγω του στιβαρού ατσάλινου πλαισίου. Την πλάκα σου θα την κάνεις και αν φερθείς με σύνεση, θα το ευχαριστηθείς κιόλας, αλλά μέχρι εκεί. Για το κάτι παραπάνω θα πρέπει να ψαχτείς στην αγορά των after market. Θέλεις όμως πραγματικά να θυσιάσεις την προσφερόμενη άνεση; Σκέψου ξανά...
Στο δρόμο: Ξεχωρίζοντας καθημερινά
Το Kawasaki είναι μια μοτοσικλέτα που θα περάσεις αρκετό χρόνο να χαζεύεις. Από το μπαλκόνι, στην καφετέρια, μαζί με φίλους ή μόνος/η. Εγώ, τουλάχιστον αυτό το έκανα αρκετά και χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα και άλλα πολλά πράγματα να κάνω με το W800, ώστε να σας μεταφέρω πλήρεις τις εντυπώσεις μου, ξεκινώντας με το μοτέρ. Ο κινητήρας είναι «ζωντανός» κάτω από τα πόδια σου.
Ενοχλητικός δεν χαρακτηρίζεται και η αλήθεια είναι ότι λίγοι περισσότεροι κραδασμοί θα προσθέτανε σε χαρακτήρα παρά θα ενοχλούσαν. Η ροπή είναι εκεί έτοιμη να σπρώξει άμεσα μπροστά τη μοτοσικλέτα ανεξάρτητα από την ταχύτητα στο κιβώτιο και υπερισχύει της δύναμης ως αίσθηση. Τα άλογα μπορεί να είναι λίγα για τον κυβισμό, αλλά είναι αρκετά για να καταφέρει ο δείκτης του ταχύμετρου να σημαδέψει και τα άγραφα 190 χλμ./ώρα, σε ελαφρά κατωφέρεια. Όχι και άσχημα για ρετρό commuter…
Και τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα στην κατανάλωση! Με ταχύτητες 120-130 χλμ./ώρα, το Kawasaki συναγωνίζεται σε άνεση ένα 300άρι scooter! Λάβετε υπόψη και το μεγαλύτερο ρεζερβουάρ και τότε θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε ότι πάνω στη σέλα του, τα ταξίδια με ταχύτητες αυτοκινητόδρομου βρίσκονται μέσα στο παιχνίδι. Ούτως ή άλλως, η άνεση βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και δύο άτομα θα μείνουν ξεκούραστα για αρκετή ώρα. Όσο για τις στροφές, τα είπαμε και πιο πάνω. Οι μαλακές αναρτήσεις και το δισκόφρενο με την ελλιπή δύναμη και αίσθηση, είναι αυτά που θέτουν τα όρια σχετικά γρήγορα.
Ωστόσο, αν οδηγήσετε στρωτά και με γραμμές, θα κινηθείτε αρκετά σβέλτα με τη μοτοσικλέτα να θυμίζει μεσαίο on-off με…χαμηλωμένες αναρτήσεις. Για την αίσθηση αυτή ευθύνεται η σχεδίαση και η γεωμετρία του πλαισίου που δεν απέχει και πολύ από αυτά, αλλά κυρίως ο 19άρης μπροστινός τροχός με το ψηλοπρόφιλο ελαστικό. Φιλικό και άνετο δηλαδή, όπως ακριβώς παρουσιάζεται και στο κέντρο της πόλης. Εκεί τα καταφέρνει μια χαρά κρύβοντας καλά το βάρος του στους ελιγμούς, με τις αναρτήσεις να απορροφούν σχεδόν τα πάντα στο πέρασμά τους και να σε κρατούν ξεκούραστο.
Συμπέρασμα: Αγέραστο
Τo W800 καταφέρνει να συνδυάζει με επιτυχία τη ρετρό αισθητική με τη σύγχρονη τεχνολογία. Οι ποιότητα κατασκευής του βρίσκεται σε κορυφαία επίπεδα και η προσοχή στη λεπτομέρεια που έχουν επιδείξει οι Ιάπωνες σχεδόν σε κάθε εξάρτημα ξεχωριστά, όσο λιτό και αν φαίνεται, είναι εντυπωσιακή. Το γεγονός ότι κατασκευάζεται, εν έτη 2011, στην Ιαπωνία είναι από μόνο του ικανό να εγγυηθεί τη αξιοπιστία και τη μακροζωία του.
Πλέον, οι λάτρεις του vintage δεν έχουν καμία δικαιολογία για να μη βάλουν στη ζωή τους ένα ξεχωριστό μοντέλο που συγκεντρώνει όλη τη γοητεία των μοτοσικλετών από τα 50s και 60s, αλλά κανένα από τα ελαττώματα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου